گفتم: عزیزم اینجا چه می کنی؟

لبخندی بر صورت آسمانیش جاری شد، سرش را با معصومیتی ازلی به زیر انداخت...

*عاشقم!

آنقدر کوچک بود، که پاسخش من را مبهوت کند ...

- عاشق کی؟

* معلومه، عاشق امام!

لحظه ای ترنم زیبای اشک در چشمانش جاری شد، انگار موجی از نور، قطرات اشکش را به آسمان متصل می کرد ...

- کجا می روی؟

 *انشالله، می ریم تا راه کربلا باز بشه..